Een van de meest klassieke en eenvoudigste routes die er op Gran Canaria te vinden zijn, is de rondwandeling Los Tilos de Moya in de gemeente Moya. De route ligt in het natuurreservaat Los Tilos. Dit gebied bevat een van de laatste overgebleven laurierbossen van het eiland — een vochtig subtropisch woud dat een belangrijke rol speelt bij de bescherming van de bodem en de vorming van grondwater in het noorden van het eiland. Dit natuurgebied maakte ooit deel uit van een prachtig bos dat bekend stond als “La Selva de Doramas”, dat in de 16e eeuw begon te krimpen door ontbossing en houtwinning voor verschillende doeleinden. Foto’s en video’s van de wandelroute vind je verder naar beneden!
Direct aan de rondwandeling bevindt zich het interpretatiecentrum, dat van maandag tot en met vrijdag geopend is tussen 8.00 en 14.00 uur. In de zomer (juni, juli en augustus) slechts tot 13.30 uur! Het Cabildo van Gran Canaria beheert dit informatiecentrum, waar je informatie kunt vinden over het reservaat, de flora, fauna, geschiedenis en nog veel meer. Het centrum beschikt over toiletten en aangrenzende tuinen waar je, aan de hand van infoborden, de plantensoorten kunt herkennen die in het laurierbos thuishoren.
Er zijn veel mogelijkheden om het gebied te verkennen. Wij kozen voor de eenvoudige rondwandeling. Daarvoor reden we eerst met de auto naar het genoemde interpretatiecentrum (geocoördinaten: 28.09336170604019, -15.594618190307976). Hier is onze link naar de locatie op Google Maps. Wie zonder Maps daarheen wil gaan, moet zich oriënteren aan de GC-700. Zodra je Moya hebt verlaten en bij een T-splitsing komt (zie foto), sla dan linksaf de GC-704 op — dan ben je er bijna. De afslag is makkelijk te onthouden, want tegenover de ingang van de GC-704 bevindt zich een (momenteel gesloten) restaurant. Vanaf het interpretatiecentrum zijn we aan de overkant, linksaf kijkend, aan de wandeling begonnen.
Eerst wat zwaar, daarna heel eenvoudig
Wanneer je het pad neemt dat wij kozen, is het begin een beetje zwaar: het is namelijk vrij steil en het pad is niet erg goed verhard. Het bestaat voornamelijk uit stenen en rotsen, dus als je wat wankele benen hebt, is het even doorbijten. Daarna wordt het makkelijker, want het tweede deel van de klim bevat traptreden die zeer comfortabel lopen.
Het pad slingert omhoog langs de berg. Afhankelijk van het weer kan dat best pittig zijn — vooral als de zon fel schijnt, zoals bij ons het geval was. Daarom raden we aan om een hoed en eventueel een zonnebril mee te nemen. Boven aangekomen wordt het een stuk makkelijker, maar nog steeds weinig beschut tegen de zon. De paden in het bovenste gedeelte zijn goed onderhouden en bieden prachtige uitzichten over het dal. Ook de rotsformaties zijn de moeite waard. De flora en fauna zijn typisch voor dit soort valleien op Gran Canaria. Het is een wandeling met veel natuurfoto-mogelijkheden — al hangt het uiteraard af van het seizoen: in het voorjaar is het er bijzonder kleurrijk. Tijdens onze wandeling in de nazomer was het eerder droog, maar toch nog erg groen.
Op het pad kom je soms smalle doorgangen tegen, dus let goed op. Ook staan er af en toe borden langs de route die waarschuwen voor mogelijk vallende stenen. Ogen openhouden, dan kan er niets gebeuren.
In het bos van Tilos de Moya wordt het aangenaam
Later op de route bereik je het beboste gedeelte in het bovenste deel van de rondwandeling. Qua temperatuur is dat een stuk aangenamer, vooral in de zomer. Onderweg kwamen we ook een “gekleurde” grot tegen die niet vol afval lag. Het bleek een oude opslagplaats te zijn. Verderop bereikten we oude “ruïnes” die we als rustplaats gebruikten, omdat er houten bankjes stonden. Voor zover wij begrepen, werden deze ruïnes ooit door boeren gebruikt — vandaar ook de grot als opslagruimte.
Na de pauze wandel je rustig verder door het bos, steeds met mooie uitzichten op de natuur. Je komt langs meer zitplaatsen en een waterreservoir; het pad gaat geleidelijk naar beneden. Zodra je de weg (GC-704) bereikt, zie je extra parkeerplaatsen — je kunt dus ook hoger starten dan bij het interpretatiecentrum, afhankelijk van je voorkeur. De GC-704 moet je oversteken om de rondwandeling te vervolgen. Daar vind je opnieuw enkele zitgelegenheden. Daarna loop je vrijwel uitsluitend langs de GC-704 weer naar beneden richting het interpretatiecentrum. Over het geheel genomen is het een zeer gemakkelijke route. Er staan borden die vragen het gemarkeerde pad niet te verlaten om flora en fauna niet te verstoren.
In dit deel van de rondwandeling staan de hoogste bomen om je heen. Halverwege verschijnt er een greppel — waarvoor die precies dient, konden we niet achterhalen, maar hij leek kunstmatig te zijn, waarschijnlijk een soort waterloop. Ook daar stonden nog wat bankjes. Tot aan het beginpunt van onze route was het niet ver meer, dus we namen geen extra rust.
In totaal is de rondwandeling ongeveer 2 kilometer lang. Als je geen pauze neemt en weinig foto’s maakt, kun je de route in ongeveer 1 uur en 20 minuten afleggen. Je overbrugt een hoogteverschil van ongeveer 60 meter en bevindt je op een hoogte tussen 492 en 566 meter. Zoals altijd geldt: denk aan voldoende eten, drinken en stevige wandelschoenen!