Op de asfalt-slang die Gran Canaria doorkruist, is er een punt waar het leven in tienden van seconden wordt gemeten en ongeduld botst met de kilste vorm van gerechtigheid. Het is kilometer 42,2 van de GC-1, waar een mechanisch oog waakt met de precisie van een Zwitsers uurwerk en de hardheid van een rechter zonder gezicht. Dat oog is de flitspaal, een wachter die niet faalt, die snelheid vangt zoals men een vluchtige droom vangt.

Het asfalt hier verbindt niet alleen het noorden en het zuiden van het eiland; het markeert de grens tussen haast en voorzichtigheid. Een grens die velen uitdagen, en die velen duur komt te staan. Want deze flitspaal is niet alleen een bewaker van verkeersveiligheid, het is een constante boetefabriek. In één enkel jaar overschreed hij de 38.000 boetes, een cijfer dat bijna 26% vertegenwoordigt van alle boetes voor snelheidsovertredingen op de Canarische Eilanden. Achtendertigduizend keer trapten een man of vrouw te hard op het gaspedaal en voelden de wet op hen neerkomen als een storm van boetes.

Om het in perspectief te plaatsen: van de meer dan 1.000 flitspalen verspreid over heel Spanje zijn er amper 50 verantwoordelijk voor 38% van het totaal aantal boetes. En binnen die selecte groep neemt de flitspaal bij kilometer 42,2 op de GC-1 een prominente plaats in, als een van de tien actiefste van het land.

De flitspaal voedt zich met overtreding, onoplettendheid, de drang om sneller aan te komen. De snelheidslimiet daalt abrupt op dit traject, als een onverwachte muur op de weg. Veel bestuurders, ofwel uit onachtzaamheid of door de haast van het leven zelf, slagen er niet in op tijd af te remmen. Zo is deze plek uitgegroeid tot de meest winstgevende geldmachine van Gran Canaria.

Maar achter elke boete schuilt een verhaal: een gehaaste reis, een dringende oproep, de onrust van een tijd die wegglipt. Snelheid op de weg is de perfecte metafoor voor het moderne leven: we leven gejaagd, altijd op zoek om eerder aan te komen, vergetend dat haast het begin van het einde kan zijn.

De flitspaal bij kilometer 42,2 kent geen genade omdat hij weet dat ook het leven grenzen heeft. Dat snelheid zonder controle niet alleen gevaarlijk is op de weg, maar in elk moment dat we leven. En in die botsing tussen de drang om vooruit te gaan en de noodzaak om te remmen, is de flitspaal de stem die ons tot bewustzijn roept.

Intussen stapelen de boetes zich op, en zien de staatskas een onuitputtelijke bron van inkomsten groeien. Maar het draait niet alleen om inkomsten. Achter dit meedogenloze cijfer schuilt een sluimerend debat: is deze flitspaal een rechtvaardig instrument van verkeersveiligheid, of een valstrik voor de portemonnee van de bestuurder?

Voor wie dagelijks over de GC-1 rijdt, is dit traject een voortdurende les. Een oproep om de impuls te beheersen, om te begrijpen dat je in het leven, net als op de weg, moet weten wanneer je moet remmen om niet alles te verliezen.

En zo, tussen auto's die versnellen en flitspalen die oordelen, wordt er dagelijks een verhaal geschreven van snelheid, controle en gevolgen. Het verhaal van een flitspaal die niet alleen kilometers per uur meet, maar de versnelde hartslag van een samenleving die altijd op het randje leeft.

Bron: maspalomas24h